Ik was zojuist getuigen van 'n moord. Een gruwelijke moord. Het slachtoffer worstelde, schopte, krijste de longen uit het lijf. Hield zich dood in de hoop dat de dader de interesse zou verliezen. Dat leek dan ook even zo maar zodra het slachtoffer enig bewijs van leven liet zien sloeg de dader opnieuw toe. Ik keek gebiologeerd toe. Nooit was ik getuige van zo iets. Natuurlijk ik begrijp dat er gegeten moet worden, dat daarvoor iemand zal moeten sterven. Maar moet dat zo, dacht ik turend door mijn verrekijker. Op veilige afstand van de plek des onheils.
|
Toos van Riet zegt:Schrijven om een glimlach "te maken" Misschien zelfs wel een schaterlach. Ik hou er van. Hopelijk u ook. Archieven
July 2022
Categorieën |